NASA: Δορυφόρος καταγράφει ατμοσφαιρικά κύματα βαρύτητας από τον τυφώνα “Surigae”

Ο Τυφώνας Surigae, αν και δεν αναμένεται να φτάσει στην ξηρά, συνεχίζει να στροβιλίζεται στον Δυτικό Ειρηνικό Ωκεανό. Η 17η Απριλίου, η ημέρα που ο κυκλώνας ενισχύθηκε ραγδαία σε τυφώνα κατηγορίας 5, σηματοδότησε τη νωρίτερη ημερομηνία του έτους που έχει καταγραφεί μια τροπική καταιγίδα στο Βόρειο Ημισφαίριο να φτάνει σε τόσο έντονη κατάσταση, στα σύγχρονα αρχεία δορυφορικών καταγραφών.

Ο “Surigae” (γνωστός ως “Bising” στις Φιλιππίνες) είναι ο πρώτος τυφώνας της σεζόν του 2021 στον Βορειοδυτικό Ειρηνικό και η δεύτερη τροπική καταιγίδα με ονομασία. Σύμφωνα με το Κοινό Κέντρο Προειδοποίησης Τυφώνων των ΗΠΑ- JTWC (Joint Typhoon Warning Center), οι ισχυροί άνεμοι του υπερ-τυφώνα έφτασαν σε ένταση τα 305 χιλιόμετρα την ώρα νωρίς το απόγευμα της 17ης Απριλίου, τοπική ώρα. Σύμφωνα με την Μετεωρολογική Υπηρεσία της Ιαπωνίας, η ατμοσφαιρικής πίεση στη μέση στάθμη της θάλασσας μέσα στο μάτι του κυκλώνα έφτασε τα 895 hPa, μια από τις χαμηλότερες τιμές που έχουν καταγραφεί ποτέ.

Ο τυφώνας αναμένεται να στραφεί βορειοδυτικά, παραμένοντας στην ανοικτή θάλασσα, ωστόσο οι εξωτερικές ζώνες του επηρεάζουν τα κεντρικά και βόρεια νησιά των Φιλιππίνων με έντονες βροχοπτώσεις, ισχυρούς ανέμους και παράκτιες πλημμύρες. Τουλάχιστον ένας άνθρωπος έχει χάσει τη ζωή του και σχεδόν 100.000 έχουν εκκενώσει παράκτιες περιοχές.

H πρώτη εικόνα ελήφθη τις πρώτες πρωινές ώρες της 18ης Απριλίου από το όργανο VIIRS (Visible Infrared Imaging Radiometer Suite) του δορυφόρου Suomi NPP των NOAA-NASA. Ο αισθητήρας ημέρας-νύχτας ανιχνεύει φως σε μια σειρά μηκών κύματος, από πράσινο έως εγγύς υπέρυθρο NIR (0.41 to 12.5 μm) και χρησιμοποιεί τεχνικές φιλτραρίσματος για να καταγράψει σήματα φωτός όπως από φώτα της πόλης, πυρκαγιές και το ανακλώμενο φως του φεγγαριού. Η εικόνα δείχνει ατμοσφαιρικά κύματα βαρύτητας (atmospheric gravity waves) να διαδίδονται μακριά από το μάτι του τυφώνα.

«Η έντονη ανοδική μεταφορά (convection), που σχετίζεται με ισχυρούς τροπικούς κυκλώνες μπορεί να δημιουργήσει κύματα βαρύτητας που διαδίδονται σε απόσταση πάνω από 30 χιλιόμετρα στην ατμόσφαιρα», επισημαίνει ο Matthew Barlow, επιστήμονας του κλίματος στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης – Lowell. «Αυτά τα κύματα μοιάζουν με τον κυματισμό σε μια λίμνη επειδή έχουν παρόμοιο φυσικό μηχανισμό, αν και σε μια πολύ διαφορετική κλίμακα.»

Η εποχή των τυφώνων στον Δυτικό Ειρηνικό κορυφώνεται γενικά από τον Ιούλιο έως τον Οκτώβριο. Κατά μέσο όρο, 20 τροπικοί κυκλώνες σχηματίζονται στην περιοχή κάθε χρόνο και οκτώ ή εννέα διασχίζουν τις Φιλιππίνες, σύμφωνα με τη Διεύθυνση των Ατμοσφαιρικών, Γεωφυσικών και Αστρονομικών υπηρεσιών των Φιλιππίνων.

«Το περιβάλλον μεγάλης κλίμακας για σχηματισμό τυφώνα στον Bορειοδυτικό Ειρηνικό είναι πιο ευνοϊκό από ό,τι ήταν πέρυσι», σημείωσε ο μετεωρολόγος Jeff Masters. «Υπάρχει μεγαλύτερη έκταση με θερμά ύδατα, ενώ το φαινόμενα La Niña εξασθενεί προς ουδέτερες συνθήκες».

Η δεύτερη δορυφορική εικόνα υπερύθρων, έχει ληφθεί από το Visible όργανο VIIRS του δορυφόρου NOAA-20, το μεσημέρι της 19ης Απριλίου (τοπική ώρα). Τα νέφη του “Surigae” εμφανίζονται χρησιμοποιώντας δεδομένα θερμοκρασίας λαμπρότητας (Brightness Temperature), για τη διάκριση των πιο ψυχρών δομών νεφών (με μπλέ) από την αποκάτω θερμότερη επιφάνεια. Εκείνο το χρονικό διάστημα, το JTWC ανέφερε για τον τυφώνα ισχυρούς ανέμους έντασης 220 χιλιομέτρων την ώρα.

Πηγή: NASA Earth Observatory
Περισσότερα: https://earthobservatory.nasa.gov/images/148208/surigae-stirs-up-the-pacific 

NASA: παρακολούθηση των πυρκαγιών του 2020 από το δορυφορικό όργανο VIIRS

Στο παρακάτω βίντεο παρουσιάζονται οι ενεργές πυρκαγιές όπως παρατηρήθηκαν από το όργανο VIIRS (Visible Infrared Imaging Radiometer Suite), κατά τη διάρκεια του 2020. Η κλίμακα μέτρησης της έντασης των ενεργών πυρκαγιων αναφέρεται στην ισχύ της ακτινοβολίας FRP (Fire Radiative Power), η οποία είναι ένα μέτρο της παραγωγής θερμότητας από μια πυρκαγιά και σχετίζεται με το πόσο γρήγορα καταναλώνεται η καύσιμη ύλη. Στην οπτικοποίηση χρησιμοποιείται ο κινούμενος μέσος όρος τριών ημερών της μετρούμενης ισχύος ακτινοβολίας πυρκαγιάς (FRP) για την απεικόνιση της θερμικής ανωμαλίας.

Το όργανο VIIRS φέρουν οι δορυφόροι πολικής τροχιάς Suomi-NPP και NOAA-20. Τα όργανα σε δορυφόρους πολικής τροχιάς παρατηρούν συνήθως μια πυρκαγιά σε μια δεδομένη τοποθεσία μερικές φορές την ημέρα καθώς περιστρέφονται γύρω από τη Γη από πόλο σε πόλο. Το VIIRS ανιχνεύει τα ίχνη των πυρκαγιών σε ανάλυση 375 μέτρων ανά εικονοστοιχείο (pixel), πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να ανιχνεύσει μικρότερες, χαμηλότερης θερμοκρασίας πυρκαγιές σε σχέση με άλλα δορυφορικά όργανα. Οι παρατηρήσεις του VIIRS είναι περίπου τρεις φορές πιο λεπτομερείς από αυτές του οργάνου MODIS, για παράδειγμα. Το VIIRS παρέχει επίσης δυνατότητες ανίχνευσης πυρκαγιάς κατά τη διάρκεια της νύχτας, μετρώντας το ορατό φως χαμηλής έντασης που εκπέμπεται από μικρές και νεοεμφανιζόμενες πυρκαγιές.

Πηγή: NASA's Scientific Visualization Studio
https://svs.gsfc.nasa.gov/4899 
Copernicus: Παγκόσμια παρακολούθηση της έντασης των πυρκαγιών για το 2020
https://www.meteo.gr/article_view_scientific.cfm?entryID=25 

Πάνω από το ένα τρίτο του πάγου της Ανταρκτικής θα μπορούσε να καταρρεύσει καθώς ο πλανήτης συνεχίζει να θερμαίνεται

Μια νέα μελέτη επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο του Reading διαπιστώνει ότι καθώς η κλιματική αλλαγή συνεχίζεται, εάν η παγκόσμια θερμοκρασία της Γης αυξηθεί σε 4 βαθμούς Κελσίου πάνω από τα επίπεδα της προ-βιομηχανικής εποχής, περίπου 500.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα των κρηπίδων πάγου της Ανταρκτικής θα μπορούσαν να καταρρεύσουν στη θάλασσα. Οι κρηπίδες πάγου (ice shelves) είναι μόνιμα πλωτά στρώματα πάγου που συνδέονται με την ακτογραμμή και η κατάρρευσή τους θα μπορούσε να αυξήσει σημαντικά την παγκόσμια στάθμη της θάλασσας. Ο περιορισμός της αύξησης της θερμοκρασίας στους 2°C και όχι στους 4°C θα μειώσει κατά το ήμισυ την περιοχή σε κίνδυνο και πιθανώς θα αποτρέψει σημαντική αύξηση της στάθμης της θάλασσας.

Οι ερευνητές εντόπισαν επίσης την κρηπίδα Larsen C -τη μεγαλύτερη κρηπίδα πάγου πάνω στη χερσόνησο της Ανταρκτικής, η οποία είχε διαχωριστεί όταν δημιουργήθηκε το γιγαντιαίο παγόβουνο A-68 το 2017- ως μια από τις τέσσερις κρηπίδες πάγου της Ανταρκτικής που θα απειλούνταν ιδιαίτερα σε ένα θερμότερο κλίμα.

Στην αεροφωτογραφία η κρηπίδα πάγου Larsen-C της Ανταρκτικής το 2016 (Ted Scambos, National Snow and Ice Data Center)

Η Δρ Ella Gilbert, από το Τμήμα Μετεωρολογίας του Πανεπιστημίου του Reading, δήλωσε: “Οι κρηπίδες πάγου είναι σημαντικοί ρυθμιστές που εμποδίζουν τους παγετώνες στην ξηρά να ρέουν ελεύθερα προς τον ωκεανό και να συμβάλλουν στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Όταν καταρρέουν, είναι σαν να απομακρύνεται ένας γιγαντιαίος φελλός από ένα μπουκάλι, αφήνωντας στη θάλασσα τεράστιες ποσότητες νερού από τους παγετώνες”.

"Τα ευρήματα υπογραμμίζουν τη σημασία του περιορισμού των παγκόσμιων αυξήσεων θερμοκρασίας, όπως ορίζεται στη Συμφωνία του Παρισιού, εάν θέλουμε να αποφύγουμε τις χειρότερες συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, συμπεριλαμβανομένης της αύξησης της στάθμης της θάλασσας."

Η νέα μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό “Geophysical Research Letters”, χρησιμοποίησε ένα υπερσύγχρονο περιφερειακό μοντέλο υψηλής ανάλυσης για την πρόβλεψη, με περισσότερη λεπτομέρεια από ό,τι πριν, της επίδρασης της αυξημένης τήξης και της απορροής του νερού στη σταθερότητα του πάγου. Η ευπάθεια του πάγου από αυτή τη διαδικασία θραύσης προβλέφθηκε για σενάρια 1,5°C, 2°C και 4°C, τα οποία είναι όλα δυνατά αυτόν τον αιώνα.

Πηγή: University of Reading
Περισσότερα: https://www.reading.ac.uk/news-and-events/releases/PR855740.aspx 
To άρθρο “Surface melt and runoff on Antarctic ice shelves at 1.5°C, 2°C and 4°C of future warming” στο περιοδικό “Geophysical Research Letters”
https://doi.org/10.1029/2020GL091733 
Στην αεροφωτογραφία η κρηπίδα πάγου Larsen-C της Ανταρκτικής το 2016 από τον Ted Scambos, National Snow and Ice Data Center:

https://earthobservatory.nasa.gov/images/89588/antarcticas-changing-larsen-ice-shelf 

Copernicus: Θερμοκρασίες ρεκόρ στη Νότια Αφρική τον Απρίλιο του 2021

Οι παρακάτω εικόνες, που προέρχονται από δορυφορικά δεδομένα Copernicus Sentinel-3A που έχουν ληφθεί στις 13 Απριλίου 2021, δείχνουν μια εικόνα χωρίς σύννεφα (δεξιά) και τη θερμοκρασία της επιφάνειας του εδάφους (αριστερά) στη Νότια Ναμίμπια και τη Βορειοδυτική Νότια Αφρική.

Ήδη από τις 8:15 UTC (11:15 ώρα Ελλάδας), η πλήρης απουσία σύννεφων επέτρεψε μια λεπτομερή αποτύπωση των τιμών θερμοκρασίας στην επιφάνεια του εδάφους (LST Land Surface Temperatures) άνω των 45°C (δηλαδή τη θερμοκρασία του ίδιου του εδάφους, όχι του αέρα στα 2μ πάνω από το έδαφος), στα σύνορα μεταξύ της Ναμίμπια και Νότιας Αφρικής. Ειδικοί αναφέρουν ότι το χωριό Vioolsdrif στη Νότια Αφρική μπορεί να έχει καταγράψει την υψηλότερη ελάχιστη ημερήσια θερμοκρασία αέρα τον Απρίλιο στο Νότιο Ημισφαίριο, με τιμή 31,7°C. Η επίσημη επιβεβαίωση αυτού του ρεκόρ δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί, καθώς ο τοπικός μετεωρολογικός σταθμός έχει αναφέρει ελαττωματικές μετρήσεις στο παρελθόν.

Οι δίδυμοι δορυφόροι Copernicus Sentinel-3 είναι εξοπλισμένοι με το όργανο SLSTR (Sea and Land Surface Temperature Radiometer), το οποίο διενεργεί ακριβείς μετρήσεις της θερμοκρασίας της επιφάνειας της Γης.

Πηγή: Ευρωπαϊκή Ένωση, Αποστολή Copernicus Sentinel-3
Περισσότερα: https://www.copernicus.eu/en/media/image-day-gallery/record-setting-temperatures-south-africa-april-2021 

WMO: Οι ημερήσιες ατμοσφαιρικές συγκεντρώσεις διοξειδίου του άνθρακα στο Mauna Loa αγγίζουν τα 420 ppm

Οι ατμοσφαιρικές συγκεντρώσεις διοξειδίου του άνθρακα στο παγκόσμιο παρατηρητήριο του όρους Mauna Loa στη Χαβάη, μετρήθηκαν κατά μέσο όρο στα 417,64 ppm (μέρη ανά εκατομμύριο) για το μήνα Μάρτιο του 2021, από 414,74 ppm τον Μάρτιο του 2020.

Την περασμένη εβδομάδα, οι συγκεντρώσεις στο Mauna Loa ήταν κατά μέσο όρο 419,28 ppm CO2 στην ατμόσφαιρα, από 416,64 ppm πριν από ένα χρόνο και 393,00 ppm πριν από δέκα χρόνια. Οι ημερήσιες μετρήσεις κατά τη διάρκεια του Απριλίου έχουν φτάσει τα 420 ppm.

Πηγή: Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός- WMO (World Meteorological Organization), Εθνική Διεύθυνση Ωκεανών και Ατμόσφαιρας των ΗΠΑ- NOAA (National Oceanic and Atmospheric Administration)
https://www.esrl.noaa.gov/gmd/ccgg/trends/mlo.html 

ΝΟΑΑ: Μετάβαση του φαινομένου EL Nino- Nότια Ταλάντωση (ENSO) του Ειρηνικού σε ουδέτερες συνθήκες

Το τελευταίο δελτίο σχετικά με το φαινόμενο ENSO - Νότια Ταλάντωση Ειρηνικού (Southern Oscillation) από το Κέντρο Πρόβλεψης Κλίματος της Εθνικής Διεύθυνσης Ωκεανών και Ατμόσφαιρας των ΗΠΑ- NOAA, αναφέρει πως η φάση La Niña βρίσκεται σε ισχύ στον τροπικό Ειρηνικό τον Απρίλιο του 2021, ωστόσο είναι πιθανό να υπάρξει μετάβαση σε ουδέτερες συνθήκες τον επόμενο μήνα. Η πιθανότητα μετάβασης σε ουδέτερες συνθήκες αυξάνεται στο 80% το διάστημα Μαΐου – Ιουλίου.

Το El Niño – Southern Oscillation (ENSO) είναι μια ακανόνιστα περιοδική διακύμανση των ανέμων και της θερμοκρασίας της επιφάνειας της θάλασσας πάνω από τον τροπικό Ανατολικό Ειρηνικό Ωκεανό, που επηρεάζει το κλίμα πολλών τροπικών και υποτροπικών περιοχών. Η φάση θέρμανσης των επιφανειακών υδάτων της θάλασσας είναι γνωστή ως El Niño και η φάση ψύξης ως La Niña. Η Νότια Ταλάντωση είναι το συνοδευτικό ατμοσφαιρικό φαινόμενο, που συνδυάζεται με την αλλαγή της θερμοκρασίας της θάλασσας: Το El Niño συνοδεύεται από υψηλές πιέσεις στην επιφάνεια του αέρα στον τροπικό Δυτικό Ειρηνικό και η La Niña, με χαμηλές πιέσεις στην ίδια περιοχή. Οι δύο περίοδοι διαρκούν αρκετούς μήνες η κάθε μια και συνήθως εμφανίζονται κάθε λίγα χρόνια με διαφορετική ένταση ανά περίοδο.

Η μηνιαία μέση θερμοκρασία της επιφάνειας της θάλασσας στην περιοχή παρακολούθησης αυξήθηκε από τον Φεβρουάριο έως τον Μάρτιο, με τον Μάρτιο να φτάνει περίπου τους 0,8°C κάτω από τον μακροπρόθεσμο μέσο όρο. Ο μέσος όρος Ιανουαρίου-Μαρτίου ήταν 0,9°C χαμηλότερος από τον μέσο όρο, σηματοδοτώντας την έβδομη συνεχόμενη σεζόν των συνθηκών της La Niña. Αυτό το επεισόδιο της La Niña κορυφώθηκε την περίοδο Οκτωβρίου – Δεκεμβρίου, με αποκλιση -1,3°C, η οποία το κατατάσσει ως το 10ο ισχυρότερο συμβάν των 21 εκδηλώσεων La Niña που έχουν συμβεί από το 1950.

Οι προβλέψεις εκτιμούν με ίσες πιθανότητες ότι η περίοδος Μαρτίου-Μαΐου 2021 θα χαρακτηριστεί ως La Niña ή ουδέτερη, και είναι πολύ πιθανό (πιθανότητα 80%) οι ουδέτερες συνθήκες να κυριαρχήσουν μέχρι τον Μάιο έως τον Ιούλιο. Ένας παράγοντας που συνηγορεί στο ότι οι ψυχρότερες από το κανονικό θερμοκρασίες της επιφάνειας της θάλασσας της φάσης La Niña θα υποχωρήσουν σύντομα, είναι η θερμοκρασία των υδάτων κάτω από την επιφάνεια του τροπικού Ειρηνικού. Τους τελευταίους δύο μήνες, τα νερά αυτά έχουν θερμανθεί, και τώρα υπάρχει ένα κατηφορικό κύμα Kelvin που κινείται από τα δυτικά προς τα ανατολικά κάτω από την επιφάνεια.

Στο σχήμα παρουσιάζονται οι αποκλίσεις από τον μέσο όρο των θερμοκρασιών στην επιφάνεια και στα βάθη της τροπικής θάλασσας του Ειρηνικού, κατά μέσο όρο, σε περιόδους 5 ημερών από τα τέλη Ιανουαρίου 2021. Ο κάθετος άξονας αντιπροσωπεύει το βάθος κάτω από την επιφάνεια (μέτρα) και ο οριζόντιος άξονας το γεωγραφικό μήκος, από τον δυτικό έως τον Ανατολικό τροπικό Ειρηνικό. Η διατομή βρίσκεται ακριβώς κατά μήκος του Ισημερινού.

Πηγή: Εθνική Διεύθυνση Ωκεανών και Ατμόσφαιρας των ΗΠΑ- NOAA Climate.gov
Περισσότερα: https://climate.gov/news-features/blogs/enso/april-2021-enso-update-spring-triathlon 

Copernicus: Η απόκλιση της θερμοκρασίας τον Μάρτιο του 2021

Σύμφωνα με το μηνιαίο δελτίο της Υπηρεσίας Κλιματικής Αλλαγής Copernicus, η παγκόσμια θερμοκρασία για τον Μάρτιο του 2021 ήταν 0,2ºC υψηλότερη από τον μέσο όρο 1991-2020. Σε επτά άλλες χρονιές, ο Μάρτιος ήταν θερμότερος από το 2021 και όλες σημειώθηκαν από το 2010 κι έπειτα. Οι θερμοκρασίες ήταν πολύ χαμηλότερες από τον μέσο όρο στη Bόρεια Σιβηρία και τη Δυτική Ανταρκτική, και πολύ υψηλότερες από τον μέσο όρο σε πολλές περιοχές, συμπεριλαμβανομένης μιας ζώνης που εκτείνεται βορειοανατολικά προς την Ασία από την Αραβική Χερσόνησο εως τον Ειρηνικό Ωκεανό. Οι θερμοκρασίες στην Ευρώπη για ολόκληρο το μήνα ήταν κοντά στο μέσο όρο.

Οι θερμοκρασίες διέφεραν σημαντικά στην Ευρώπη τον Μάρτιο του 2021, αλλά δεν ήταν ακραίες κατά μέσο όρο σε ολόκληρη την ήπειρο. Ο μήνας στο σύνολό του ήταν πιο ήπιος από το συνηθισμένο στη Bορειοδυτική Ευρώπη, ειδικά στη Νορβηγία και τη Σουηδία. Η μέση θερμοκρασία Μαρτίου ήταν χαμηλότερη από αυτή της περιόδου αναφοράς 1991-2020 στην Νοτιοανατολική και την Ανατολική Ευρώπη, και κοντά στο μέσο όρο στη νοτιοδυτική πλευρά της ηπείρου. Οι μόνες περιοχές όπου οι θερμοκρασίες διέφεραν από τους μέσους όρους των ετών 1991-2020 κατά περισσότερο από 3°C ήταν στα βόρεια του αρχιπελάγους Svalbard, όπου ήταν σχετικά πιο ήπιες, και στα βορειοανατολικά της ευρωπαϊκής Ρωσίας, όπου ήταν σχετικά πιο χαμηλές.

Τον προηγούμενο μήνα επικράτησαν πολύ χαμηλότερες θερμοκρασίες από το συνηθισμένο σε μεγάλο μέρος της Bόρειας Σιβηρίας και της Δυτικής Ανταρκτικής. Άλλες περιοχές με θερμοκρασίες κάτω του μέσου όρου περιελάμβαναν την Αλάσκα και τον Βόρειο Καναδά, τη Βορειοδυτική Ασία και μια ζώνη που εκτείνεται από βορειοδυτικά έως νοτιοανατολικά πάνω από την Αυστραλία. Οι θερμοκρασίες στην ξηρά σε άλλα μέρη ήταν πιο κοντά στις κλιματολογικές τιμές των ετών 1991-2020, κυμαινόμενες γενικά λιγότερο από 2°C πάνω ή κάτω από τον μέσο όρο.

Οι θερμοκρασίες αέρα ήταν κάτω από το μέσο όρο στο μεγαλύτερο μέρος του τροπικού και υποτροπικού Ανατολικού Ειρηνικού Ωκεανού, όπου το τελευταίο επεισόδιο του φαινομένου La Niña συνέχισε να εξασθενεί. Σημειώθηκαν θερμοκρασίες πάνω από το μέσο όρο σε ορισμένες περιοχές στα βόρεια και νότια. Άλλες ωκεάνιες περιοχές του εξωτροπικού Bόρειου Hμισφαιρίου ήταν κυρίως θερμότερες από τον μέσο όρο, με κύρια εξαίρεση στον Aνατολικό Βόρειο Ειρηνικό.

Πηγή: Copernicus Climate Change Service
Περισσότερα: https://climate.copernicus.eu/surface-air-temperature-march-2021 

NASA: Παρατήρηση των αερίων του θερμοκηπίου από το διάστημα με τις αποστολές GeoCarb και OCO-2

Ο δορυφόρος OCO-2 (Orbiting Carbon Observatory 2) περιστρέφεται σε πολική τροχιά και λαμβάνει δεδομένα διοξειδίου του άνθρακα. Οι μετρήσεις αυτές είναι κρίσιμες για την κατανόηση του κλίματος. Ωστόσο, το χωρικό πλαίσιο των δεδομένων OCO-2 είναι μικρό και χρειάζεται πολύς χρόνος για να καλυφθεί μια μεγάλη περιοχή. Η GeoCarb είναι μια αποστολή μέτρησης του διοξείδιου του άνθρακα, που συμπληρωνει την OCO-2.

Όμως, ο δορυφόρος GeoCarb βρίσκεται σε γεωσύγχρονη τροχιά. Αυτό σημαίνει ότι το GeoCarb παραμένει πάνω από την ίδια τοποθεσία στη Γη, οπότε είναι σε θέση να κάνει σαρώσεις στο μεγαλύτερο μέρος της Βόρειας και Νότιας Αμερικής δύο φορές την ημέρα το καλοκαίρι του Βόρειου Ημισφαιρίου. Τα δεδομένα από τον Geocarb έχουν χωρική ανάλυση  6 km και 4 km κατακόρυφα για κάθε εικονοστοιχείο «pixel» δεδομένων GeoCarb. Όπως ο OCO-2, ο GeoCarb δεν μπορεί να κάνει μετρήσεις τη νύχτα.

Εκτός από το διοξείδιο του άνθρακα, η αποστολή GeoCarb παρέχει επίσης μετρήσεις του μονοξειδίου του άνθρακα, του μεθανίου και του ηλιακού φθορισμού. Για κάθε έναν από αυτούς τους παράγοντες παρέχονται πρόσθετες, ζωτικές πληροφορίες που αφορούν την έρευνα για το κλίμα.

Πηγή: NASA's Scientific Visualization Studio
Περισσότερα: https://svs.gsfc.nasa.gov/4890 

NASA: Απώλειες της μάζας πάγου της Γροιλανδίας για το διάστημα 2002-2020

Η μάζα του πάγου της Γροιλανδίας μειώθηκε ραγδαία τα τελευταία χρόνια εξαιτίας του λιώσιμου του επιφανειακού πάγου και της δημιουργίας παγόβουνων. Η έρευνα που βασίζεται σε δορυφορικά δεδομένα, δείχνει ότι μεταξύ του 2002 και του 2020, η Γροιλανδία έχει απώλειες 279 δισεκατομμυρίων μετρικών τόνων πάγου ετησίως, με συνέπειες στην παγκόσμια αύξηση της στάθμης της θάλασσας.

Οι εικόνες στο βίντεο που δημιουργήθηκαν από τα δεδομένα των αποστολών GRACE και GRACE-FO, δείχνουν τις αλλαγές της μάζας του πάγου της Γροιλανδίας από το 2002. Οι πορτοκαλί και οι κόκκινες αποχρώσεις υποδεικνύουν τις περιοχές που σημειώθηκαν απώλειες της μάζας πάγου, ενώ οι γαλάζιες αποχρώσεις δείχνουν περιοχές που σημειώθηκε αύξηση της μάζας του πάγου. Το λευκό χρώμα δείχνει τις περιοχές όπου υπήρξε πολύ μικρή ή καθόλου αλλαγή στη μάζα του πάγου από το 2002.

Σε γενικές γραμμές, οι περιοχές με υψηλότερο υψόμετρο κοντά στο κέντρο της Γροιλανδίας παρουσίασαν ελάχιστη ή καθόλου αλλαγή, ενώ οι παράκτιες περιοχές με χαμηλότερο υψόμετρο παρουσίασαν απώλεια μάζας πάγου άνω των 5 μέτρων αυτήν την περίοδο 19 ετών (σε σκούρο κόκκινο, ως ισοδύναμο ύψος νερού). Οι μεγαλύτερες απώλειες μάζας σημειώθηκαν κατά μήκος της ακτής της Δυτικής Γροιλανδίας.

Οι μέσες γραμμές ροής (με γκρίζο χρώμα) του πάγου της Γροιλανδίας συγκλίνουν στις τοποθεσίες εξόδου συγκεκριμένων παγετώνων και συμπίπτουν με περιοχές με την υψηλότερη απώλεια μάζας. Αυτό υποστηρίζεται και από άλλες παρατηρήσεις, σύμφωνα με τις οποίες η θέρμανση των υδάτων των ωκεανών γύρω από τη Γροιλανδία παίζει βασικό ρόλο στις απώλειες μάζας πάγου.

Πηγή: NASA και JPL/Caltech
Περισσότερα: https://sealevel.nasa.gov/resources/119/video-greenland-ice-mass-loss-2002-2020 

NASA: Η μέγιστη έκταση του θαλάσσιου πάγου της Αρκτικής για το 2021

Ο θαλάσσιος πάγος της Αρκτικής, έφτασε πιθανότατα στη μέγιστη έκτασή του για το έτος, στα 14,77 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα στις 21 Μαρτίου 2021, σύμφωνα με επιστήμονες του Εθνικού Κέντρου Δεδομένων Χιονιού και Πάγου NSIDC (National Snow and Ice Data Center) των ΗΠΑ. Το μέγιστο της έκτασης του θαλάσσιου πάγου του 2021 είναι ισοδύναμο με το μέγιστο του 2007, το έβδομο χαμηλότερο των δορυφορικών καταγραφών 43 ετών.

Η ανάπτυξη του θαλάσσιου πάγου της Αρκτικής είχε καθυστερημένη έναρξη φέτος, μετά τις υψηλές θερμοκρασίες στα τέλη της σεζόν. Κάθε χρόνο, μετά το λιώσιμο των πάγων της Αρκτικής τους θερμούς καλοκαιρινούς μήνες, ο θαλάσσιος πάγος ανακτά την μέγιστη ετήσια έκτασή του στις αρχές ή μέσα Μαρτίου.

Το φετινό μέγιστο της έκτασης του θαλάσσιου πάγου της Αρκτικής, έρχεται μετά το δεύτερο χαμηλότερο ελάχιστο της έκτασης του θαλάσσιου πάγου του 2020, που καταγράφηκε κατά τη διάρκεια των πολύ υψηλών θερμοκρασιών του περασμένου καλοκαιριού και των πρωτοφανών πυρκαγιών στην Αρκτική της Σιβηρίας. Η περιοχή της Αρκτικής θερμαίνεται τρεις φορές πιο γρήγορα από τον υπόλοιπο πλανήτη.

Πηγή: NASA / National Snow and Ice Data Center

Περισσότερα: https://www.nasa.gov/feature/goddard/2021/nasa-finds-2021-arctic-winter-sea-ice-tied-for-7th-lowest-on-record/ 

https://nsidc.org/news/newsroom/arctic-sea-ice-maximum-extent-2021 

https://youtu.be/s3r1sjNRJp4 

https://svs.gsfc.nasa.gov/13825

WMO: Η χαμηλότερη θερμοκρασία που έχει καταγραφεί σε καταιγίδα

Μια τεράστια καταιγίδα ύψους 20 χιλιομέτρων στον Νότιο Ειρηνικό τον Δεκέμβριο το 2018, ήταν η «ψυχρότερη καταιγίδα που έχει παρατηρηθεί ποτέ από το διάστημα», στους -111°C (-168°F), σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο στο επιστημονικό περιοδικό Geophysical Research Letters, από τους Simon Proud και Scott Bachmeier.

Ο Simon Proud εξηγεί: “Στις καταιγίδες δημιουργούνται μερικά από τα πιο κρύα νέφη στη Γη. Αυτά μπορούν να αναπτυχθούν σε πραγματικά μεγάλο ύψος, φτάνοντας στην Τροπόπαυση. Κάτω από την Τροπόπαυση, η θερμοκρασία του αέρα μειώνεται με το ύψος, ενώ πάνω από την Τροπόπαυση, ο αέρας θερμαίνεται ξανά με το ύψος. Αυτή η φυσική "οροφή" αποτρέπει την ανάπτυξη καταιγίδων στην Στρατόσφαιρα. Οι μεγάλες καταιγίδες ωστόσο, μπορούν να διαπεράσουν αυτήν την οροφή, φτάνοντας στην κατώτερη Στρατόσφαιρα. Τέτοια μεγέθη αποτελούν ένδειξη σοβαρών καιρικών φαινομένων, όπως ανεμοστρόβιλοι, χαλάζι ή έντονη βροχή. Συνεχίζουν να γίνονται ψυχρότερες ακόμη και όταν ο αέρας γύρω τους θερμαίνεται”.

Τον Δεκέμβριο του 2018 στον Νότιο Ειρηνικό, αναπτύχθηκε μια τεράστια καταιγίδα, που τροφοδοτήθηκε από τη θερμή θάλασσα και την πολύ κρύα τροπόπαυση, φτάνοντας σε ύψος πάνω από 20 χιλιόμετρα. Η θερμοκρασία ρεκόρ των -111°C που σημειώθηκε στην καταιγίδα αυτή, ήταν σχεδόν 2°C πιο χαμηλή από την επόμενη πιο ψυχρή καταιγίδα που έχει καταγραφεί ποτέ.

Η παρακάτω δορυφορική εικόνα προέρχεται από δορυφόρο NOAA-20. Τα δεδομένα των τελευταίων 16 ετών από τον αισθητήρα MODIS (Moderate Resolution Imaging Spectroradiometer) της NASA, δείχνουν ότι ο ΝΔ Ειρηνικός, η Αυστραλία και η Κεντρική Αφρική είναι τα σημεία που σημειώνονται οι πιο ψυχρές καταιγίδες. Στις περιοχές αυτές δεν περιλαμβάνονται ο Βόρειος Ατλαντικός, καθώς οι τυφώνες είναι ισχυροί, αλλά πιο θερμοί.

Οι πολύ ψυχρές καταιγίδες αυξάνονται σε αριθμό τα τελευταία 3 χρόνια. Πιθανότατα αυτό οφείλεται εν μέρει στις καιρικές συνθήκες που έχουν συντελέσει πρόσφατα σε ιδανικές συνθήκες δημιουργίας καταιγίδων, και εν μέρει στις κλιματικές επιπτώσεις όπως η άνοδος της θερμοκρασίας της θάλασσας.

Πηγή: Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός - WMO/ BBC
Το άρθρο “Record‐Low Cloud Temperatures Associated With a Tropical Deep Convective Event” του περιοδικού “Geophysical Research Letters”
https://doi.org/10.1029/2020GL092261 

Copernicus: η Γαλλία από το διάστημα στις 29/03/21 - Ρεκόρ υψηλών θερμοκρασιών

Η εικόνα έχει ληφθεί από έναν από τους δορυφόρους Copernicus Sentinel-3 τη Δευτέρα 29 Μαρτίου 2021 και δείχνει μια άποψη της Γαλλίας χωρίς σύννεφα, μια σπάνια εικόνα για αυτή την περίοδο του έτους. Τα σύννεφα απουσιάζουν λόγω ενός συστήματος υψηλών πιέσεων πάνω από την περιοχή.

Ο αίθριος καιρός στη Γαλλία συνεχίστηκε την Τρίτη 30/03 με τη θερμοκρασία να ανεβαίνει σε υψηλά επίπεδα ρεκόρ όλων των εποχών. Το 1/3 των μετεωρολογικών σταθμών της Εθνικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας Meteo-France κατέγραψαν τις υψηλότερες θερμοκρασίες για τον Μάρτιο από την έναρξη της λειτουργίας τους στα μέσα του 20ου αιώνα. Στην παρακάτω εικόνα παρουσιάζονται μερικές εντυπωσιακές καταγραφές των ρεκόρ και δίπλα τους οι αμέσως προηγούμενες υψηλότερες τιμές.

Παράλληλα, η Μετεωρολογική Υπηρεσία του Ηνωμένου Βασιλείου (UK Met Office) ανέφερε ότι οι θερμοκρασίες στο νότιο τμήμα της Αγγλίας πλησίασαν τιμές ρεκόρ που χρονολογούνται από το 1884, κοντά στους 24.5°C.

Πηγή: Ευρωπαϊκή Ένωση, αποστολή Copernicus Sentinel-2
Περισσότερα: https://www.copernicus.eu/en/media/image-day-gallery/cloud-free-view-france 

GPM: Εβδομαδιαία απεικόνιση IMERG παγκόσμιου υετού 21- 28/03/2021

Η αποστολή μέτρησης παγκόσμιου υετού GPM (Global Precipitation Measurement) παράγει το πιο ολοκληρωμένο προϊόν εκτίμησης της ραγδαιότητας βροχοπτώσεων και χιονοπτώσεων της NASA, χρησιμοποιώντας τον αλγόριθμο IMERG (Integrated Multi-satellite Retrievals for GPM). Οι βροχοπτώσεις υπολογίζονται χρησιμοποιώντας δεδομένα από τον αστερισμό δορυφόρων GPM - ένα παγκόσμιο δίκτυο δορυφόρων που επί του παρόντος περιλαμβάνει τους: GPM Core Observatory, GCOM-W1, NOAA-18, NOAA-19, DMSP F-16, DMSP F-17, DMSP F- 18, Metop-A και Metop-B. Το σύνολο παγκόσμιων δεδομένων IMERG παρέχει ποσά υετού για ολόκληρο τον πλανήτη κάθε 30 λεπτά.

Η παρακάτω ψηφιακή απεικόνιση δείχνει τα τελευταία διαθέσιμα δεδομένα υετού IMERG, για το διάστημα 21 με 28 Μαρτίου 2021, τα οποία απεικονίζουν πού εκδηλώνονται οι βροχές και οι χιονοπτώσεις πάνω στον πλανήτη.

Πηγή: Global Precipitation Measurement Mission / NASA's Scientific Visualization Studio
Περισσότερα:
https://svs.gsfc.nasa.gov/4285 
https://gpm.nasa.gov/ 

ESA: Δορυφόροι χαρτογραφούν τις καταστροφικές πλημμύρες στην Αυστραλία

Εκτάσεις γης στη Νέα Νότια Ουαλία, στην Ανατολική Αυστραλία, έχουν πληγεί από καταρρακτώδεις βροχές που οδήγησαν σε καταστροφικές πλημμύρες ρεκόρ. Οι έντονες βροχοπτώσεις έχουν προκαλέσει υπερχειλίσεις φραγμάτων και ποταμών ενώ χιλιάδες άνθρωποι αναγκάστηκαν να εκκενώσουν τις εστίες τους.

Δορυφορικά δεδομένα ραντάρ από την αποστολή Copernicus Sentinel-1 χρησιμοποιήθηκαν για τη χαρτογράφηση πλημμυρισμένων περιοχών. Στην παρακάτω εικόνα καταγράφονται οι πλημμυρισμένες περιοχές με σκούρο μπλε και οι αστικές περιοχές με ανοιχτό γκρι χρώμα, χρησιμοποιώντας πληροφορίες από δύο ξεχωριστές εικόνες που έχουν ληφθεί από την αποστολή Sentinel-1 στις 7 και 19 Μαρτίου 2021. Πολλές από αυτές τις πλημμυρισμένες περιοχές, επλήγησαν από τις καταστροφικές πυρκαγιές της Αυστραλίας το 2019. Μεγάλα τμήματα θαμνώδους έκτασης και βοσκοτόπων παραδόθηκαν τότε στις φλογες και τα τμήματα καμένης γης έχουν επισημανθεί με ανοιχτό καφέ χρώμα στην εικόνα.

Οι εικόνες που έχουν ληφθεί πριν και μετά τις πλημμύρες προσφέρουν άμεσες πληροφορίες σχετικά με την έκταση των πλημμυρών και τις εκτιμήσεις των περιουσιακών και περιβαλλοντικών καταστροφών. Δεδομένα από την αποστολή Copernicus Sentinel-1 έχουν χρησιμοποιηθεί από την Υπηρεσία Χαρτογράφησης Εκτάκτων Αναγκών του προγράμματος Copernicus, η οποία ενεργοποιήθηκε στις 20 Μαρτίου.

Πηγή: Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος- ESA (European Space Agency)
Περισσότερα: https://www.esa.int/ESA_Multimedia/Images/2021/03/Satellites_map_record_floods_in_Australia 

NASA: Δορυφόρος καταγράφει την έκρηξη ηφαιστείου στην Ισλανδία

Στις 21 Μαρτίου 2021, η νυχτερινή λήψη από τον μετεωρολογικό δορυφόρο Suomi NPP της Δυτικής Ισλανδίας (διαμέσου ενός λεπτού στρώματος νεφών), εμφανίζει το Ρέικιαβικ, και άλλες πόλεις ως φωτεινά σημεία στην παρακάτω εικόνα. Η έκρηξη του ηφαιστείου Fagradalsfjall εμφανίζεται ως ένα νέο φωτεινό ίχνος στο νοτιοδυτικό τμήμα του νησιού. Η εικόνα στα αριστερά δείχνει την ίδια περιοχή λίγες ημέρες πριν από την έκρηξη (16 Μαρτίου 2021).

Οι εικόνες έχουν ληφθεί με το όργανο VIIRS (Visible Infrared Imaging Radiometer Suite), το οποίο μπορεί να ανιχνεύσει φως σε ένα εύρος συχνοτήτων από το ορατό έως το εγγύς υπέρυθρο φάσμα και χρησιμοποιεί τεχνικές φιλτραρίσματος για να συλλάβει ασθενή σήματα όπως από πυρκαγιές, ηλεκτρικά φώτα, και της λάμψης από τη λάβα.

Οι εκροές λάβας καθώς και οι εκπομπές τέφρας και αερίων δεν έχουν εγείρει ανησυχίες προς το παρόν, ενώ η κατάσταση παρακολουθείται από τη Μετεωρολογική Υπηρεσία της Ισλανδίας.

Πηγή: NASA Earth Observatory
Περισσότερα:  https://earthobservatory.nasa.gov/images/148079/volcanic-eruption-lights-up-icelandn 

https://en.vedur.is/about-imo/news/earthquake-swarm-in-reykjanes-peninsula